...Σε μια εποχή όπου τα παιδιά μας δεν μπορούν να συγκεντρωθούν εύκολα επειδή έχει διεισδύσει στην κοινωνία μας η τεχνολογία, η ανθολογία ενισχύει τη διάσπαση της σκέψης. Η ανθολογία, που παρέχει διάσπαρτες πληροφορίες ιστορικές και βιογραφικές, είναι από τη φύση του αποσπασματικό έργο. Δεν μπορεί η ανάγνωση οποιασδήποτε ανθολογίας να δώσει στο παιδί εκείνα τα ουσιαστικά στοιχεία που δίνει η ανάγνωση ενός ολόκληρου βιβλίου. Ποια είναι αυτά; Η συγκέντρωση, η προσήλωση, η σκέψη, η παρακολούθηση της εξέλιξης μιας πλοκής, η χρήση της γλώσσας, η ορθογραφία. Οπως μας έχουν πει οι ειδικοί (και το γνωρίζει ο κάθε γονιός) η ανάγνωση σε μικρές ηλικίες οδηγεί στη βελτίωση των διανοητικών ικανοτήτων των παιδιών.
Κάτι ακόμη, πολύ σημαντικό, που δεν φαίνεται να απασχολεί το σύστημά μας: η ανάγνωση ενός ολόκληρου βιβλίου δίνει στον μαθητή τεράστια χαρά! Δεν νομίζω ότι η «χαρά» είναι μέρος της ζωής των μαθητών ούτε απασχολεί το υπουργείο Παιδείας. Μάλιστα τα παιδιά τελειώνουν τις πανελλήνιες και ορισμένες φορές καίνε τα βιβλία - τόσο αγαπάνε το σύστημα εκπαίδευσής μας. Οπως έχει σήμερα το σύστημά μας, μαθαίνουν να μισούν το βιβλίο.
Ενας μαθητής που τελειώνει ένα ολόκληρο βιβλίο αισθάνεται μια τεράστια ικανοποίηση. Εχει εντρυφήσει στην πλοκή, έχει «ζήσει» με τους χαρακτήρες του βιβλίου, ίσως θέλει να διαβάσει και άλλα του ιδίου συγγραφέα από μόνος του. Εχει φτάσει στην τελευταία σελίδα. Εκλεισε το βιβλίο. Εκανε κάτι σημαντικό. Ολοκλήρωσε κάτι μόνος του.
Φαντασθείτε λοιπόν πόσο καλύτερη θα είναι η προσήλωση των μαθητών αν –αντί να βαριούνται το μάθημα ελληνικών-λογοτεχνίας, αντί να διαβάζουν τρεις σελίδες από κάθε συγγραφέα (μα τι τρέλα είναι αυτή;)- να διαβάσουν βιβλία που τους αρέσουν! ...
Κάτι ακόμη, πολύ σημαντικό, που δεν φαίνεται να απασχολεί το σύστημά μας: η ανάγνωση ενός ολόκληρου βιβλίου δίνει στον μαθητή τεράστια χαρά! Δεν νομίζω ότι η «χαρά» είναι μέρος της ζωής των μαθητών ούτε απασχολεί το υπουργείο Παιδείας. Μάλιστα τα παιδιά τελειώνουν τις πανελλήνιες και ορισμένες φορές καίνε τα βιβλία - τόσο αγαπάνε το σύστημα εκπαίδευσής μας. Οπως έχει σήμερα το σύστημά μας, μαθαίνουν να μισούν το βιβλίο.
Ενας μαθητής που τελειώνει ένα ολόκληρο βιβλίο αισθάνεται μια τεράστια ικανοποίηση. Εχει εντρυφήσει στην πλοκή, έχει «ζήσει» με τους χαρακτήρες του βιβλίου, ίσως θέλει να διαβάσει και άλλα του ιδίου συγγραφέα από μόνος του. Εχει φτάσει στην τελευταία σελίδα. Εκλεισε το βιβλίο. Εκανε κάτι σημαντικό. Ολοκλήρωσε κάτι μόνος του.
Φαντασθείτε λοιπόν πόσο καλύτερη θα είναι η προσήλωση των μαθητών αν –αντί να βαριούνται το μάθημα ελληνικών-λογοτεχνίας, αντί να διαβάζουν τρεις σελίδες από κάθε συγγραφέα (μα τι τρέλα είναι αυτή;)- να διαβάσουν βιβλία που τους αρέσουν! ...
Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου