Ποίημα για κάθε άνθρωπο.

Το παρακάτω ποίημα το διάβασα εδώ και μου άρεσε.

Θα σας παρουσιάσω

αργά-αργά

πτυχές

του εαυτού μου,

αν έχετε υπομονή και είστε τρυφεροί.

Θα ανοίξω συρτάρια

που συνήθως μένουν κλειστά

και θα βγάλω από εκεί τόπους και ανθρώπους και πράγματα

ήχους και οσμές, έρωτες και απογοητεύσεις, ελπίδες και λύπες,

κομμάτια εδώ κι εκεί μιας ζωής τριάντα χρόνων

που αιχμαλώτισα στις χούφτες μου

και αφού βρέθηκαν στα χέρια μου

εξόρυξαν το δρόμο προς τη μνήμη μου,

εισέβαλαν στην καρδιά μου

-εσείς κι εγώ δεν θα τα δούμε ποτέ-

είναι ο εαυτός μου.

Αν δεν τα πάρετε στα σοβαρά,

αρνηθείτε τη σημασία τους

ή αν, χειρότερα, τα κρίνετε,

θα αρχίσω ήσυχα, αργά-αργά

να τα τυλίγω

σε μικρά βελούδινα πανάκια,

όπως τα παλιά ασημένια και χρυσά κοσμήματα,

θα τα τοποθετήσω

σε μια μικρή ξύλινη μπιζουτιέρα

Και θα την κλειδώσω.

John Wood 1974